تصفیه و روش های تصفیه فاضلاب لبنیات

تصفیه فاضلاب لبنیات یکی از مهمترین جنبه ها در حفاظت از محیط زیست و رفع نیازهای صنعت می باشد. با توجه به تعداد زیاد کارخانه های لبنی در ایران و جهان، آلودگی فاضلاب صنایع لبنی به دلیل وجود مواد آلی بالا می تواند منابع آب و مشکلات زیست محیطی را به همراه داشته باشد. برای غلبه بر این چالش، پکیج های تصفیه فاضلاب لبنیات به راه حلی موثر برای پاکسازی پساب ها و پساب های لبنی با استفاده از فناوری های روز و تجهیزات مدرن تبدیل شده است. با استفاده از این روش علاوه بر حفاظت از محیط زیست می توان در مصرف آب نیز صرفه جویی کرد.

انواع پساب در صنایع لبنی

آب خالص و بدون آلودگی: گردش آب در خنک کردن، گرمایش، پاستوریزه کردن و استریل کردن مایعات و اجزاء مورد استفاده قرار می گیرد. مقداری از این آب مصرفی حدود نیمی از فاضلاب صنایع لبنی است که معمولاً هیچ آلاینده ای ندارد و مابقی را می توان از طریق فرآیند تصفیه فاضلاب صنایع لبنی به چرخه تولید بازگرداند.

فاضلاب بخش بهداشت: این نوع پساب صنایع لبنی و کارخانجات وابسته، آب مصرفی کارکنان و فاضلاب خدمات عمومی و بهداشتی است که حدود سه و نیم درصد از فاضلاب تولیدی این صنایع را تشکیل می دهد.

فاضلاب صنعتی: این نوع فاضلاب جزء اصلی و حدود 96 درصد فاضلاب صنایع لبنی است. فاضلاب در محیط صنعتی از طریق فرآیند شستشوی تجهیزات، خطاهای عملیاتی مانند شیر لبنیات، فرآیندهای تولید مانند آب از دستگاه پرس پنیر، فرآوری و شفاف سازی لبنیات تولید می شود.

منابع تولید ضایعات لبنیات در صنایع لبنی

از جمله منابع اصلی ضایعات شیر ​​می توان به موارد زیر اشاره کرد.

آب مورد استفاده در کولرها و هواگیرها

دیگهای بخار زیر آب

خطوط تولید CIP

تجهیزات شستشو، اتاق های محیط تولید و مخازن تولید و حمل و نقل شیر
پکیج تصفیه فاضلاب صنایع لبنی را از ارگان گستر تهیه کنید.

ویژگی های فاضلاب لبنیات

پساب های تصفیه فاضلاب دارای دماها و تغییرات بالایی در pH، TSS، اکسیژن مشتق شده بیولوژیکی (BOD)، اکسیژن مشتق شده شیمیایی (COD)، نیتروژن کل (TN)، فسفر کل (TP) و روغن، گریس و چربی (FOG) هستند. به طور معمول، آب شیری سفید رنگ (سبز متمایل به زرد) و بوی کدر است. با دمای سالانه 17 تا 25 درجه سانتیگراد، نهرهای شیری گرمتر از آب شهری (10 تا 20 درجه سانتیگراد) هستند و در نتیجه تخریب بیولوژیکی بیشتری در مقایسه با تصفیه خانه های فاضلاب ایجاد می کنند.

برای تصفیه بیولوژیکی فاضلاب لبنیات، سطح pH باید بین 6 تا 9 باشد.

کارخانه های تولید شیر و کره دارای فاضلاب با سطح pH خنثی (pH = 6.8 تا 7.4) هستند. در کارخانه هایی که مقدار مشخصی آب پنیر تخلیه می کنند، pH پساب به زیر 6.2 می رسد. در تولید پنیر، آب پنیر شیرین کمی اسیدی است، با pH 5.9 تا 6.6، در حالی که انعقاد اسید معدنی آب پنیر اسیدی با pH = 4.3 تا 4.6 تولید می کند.

افزایش ناگهانی کوتاه مدت در pH کل جریان به 10.5-10 به دلیل انتشار یک محلول تمیز کننده قلیایی ایجاد می شود. قرار گرفتن طولانی مدت فاضلاب در شرایط بی هوازی (در شبکه فاضلاب با مخازن) باعث اسیدی شدن سیال از طریق تخمیر اسید لاکتیک می شود که منجر به کاهش pH می شود.

اگرچه فاضلاب لبنیات دارای مقدار کمی مواد جامد است، اما این مواد می توانند لوله های فاضلاب را مسدود کنند. بیشتر سیستم تعلیق به مرحله اول تمیز کردن تجهیزات منتقل می شود. بیشتر مواد آلی (90%) معمولاً پروتئین است، یعنی ذرات جامد فرآوری شیر (تکه های پنیر، شیر آب پز، کشک یا طعم خوب و غیره) و سایر ناخالصی ها (خاک یا ماسه) در هنگام شستشو یا ورود به تجهیزات بسته بندی. . سیستم زهکشی.

تشکیل رسوبات پروتئین و چربی در داخل لوله ها نیاز به تمیز کردن دوره ای با آماده سازی های شیمیایی یا باکتریایی مناسب دارد. مزیت اصلی استفاده از چنین باکتری هایی این است که در مراحل بعدی تصفیه فاضلاب به کار خود ادامه می دهند و اثر پاک کنندگی را افزایش می دهند.

بیشترین مقدار مواد جامد کل (TS) در حجم با کمترین ماده فرار گزارش شد. در جریان های صنایع لبنی، مقادیر کمی به صورت امولسیون با قطر قطرات 1 تا 10 میلی متر یافت می شود. در طول سنتز، اندازه چربی شیر به 1-2 میلی متر کاهش می یابد. امولسیون های پایدار به دست آمده بر سیستم های مکانیکی تصفیه فاضلاب تأثیر می گذارند، زیرا جداسازی آنها هنگام عبور از جزایر شیر دشوار است.
برای تصفیه فاضلاب صنایع فولاد کلیک کنید.

بنابراین، چربی باقیمانده در فاضلاب گندم می تواند باعث فیلتراسیون ناکافی شود که منجر به شستشوی لجن فعال در طی فرآیندهای بیولوژیکی می شود. در تولید محصولات پرچرب (خامه، خامه ترش و کره) به دلیل یکپارچه شدن و انبساط آن ها و همچنین از بین رفتن پوشش پروتئینی، گلبول های چربی بزرگ از شیر حذف می شود. به همین دلیل است که ناخالصی‌های روغنی موجود در مواد زائد این محصولات از نظر نوع و غلظت بسیار متفاوت است و حذف آن‌ها از طریق تجزیه مؤثرتر از سایر مواد زائد لبنی است.

سطوح مه در فاضلاب کارخانه های لبنی که عمدتاً محصولات پرچرب تولید می کنند 0.2-0.4 گرم در لیتر است، اگرچه مقادیر بالای 2.88 گرم در لیتر در یک کارخانه کره ای گزارش شده است. در فاضلاب سایر لبنیات معمولاً از 0.1 گرم در لیتر تجاوز نمی کند.

بیشترین غلظت COD و BOD آب پنیر به ترتیب بین 60 تا 80 و 30 تا 50 گرم در لیتر گزارش شد. حدود 90٪ از بارگیری BOD و COD به دلیل لاکتوز است، در حالی که حذف پروتئین تنها 12٪ از کاهش COD آب پنیر را تشکیل می دهد. حلالیت بالای لاکتوز باعث افزایش بخشی از COD می شود که عمدتا توسط واحدهای بیولوژیکی حذف می شود. شیر و آب پنیر دارای بار COD بالایی هستند زیرا سرشار از لاکتوز هستند که امکان انتشار مستقیم آب را از بین می برد.

هر ضایعات لبنی دارای غلظت های متفاوتی از TN و TP است. نیتروژن عمدتاً به شکل گروه های آمینه پروتئین های شیر وجود دارد. سایر ترکیبات نیتروژن عبارتند از اوره، اسیدهای اوریک و یون های NH4+، NO2¯ و NO3¯. مقادیر کمی از نمک های نیتروژن آمونیوم که از کمپرسورهای آمونیاک منشاء می گیرند نیز در این ترکیبات یافت می شوند.